In gesprek met Sharon
Sharon is een enthousiaste collega bij Crataegus.
Hoe bevalt het haar? Wat zijn haar taken, en waar houdt ze zich mee bezig? En wat vind ze van de collega’s en de bewoners? We gaan in gesprek.
Lopend naar mijn werk
Het leuke vind ik dat je hier zowel oudere als jongere bewoners hebt. Zo help je op een ochtend met aankleden en wassen, en een moment later help je anderen met een beetje sturing, zodat zij op tijd op hun werk komen. Dat is zo prettig hier, niet één doelgroep van alleen ouderen of mensen met een beperking. Wij zijn echt een kleine gemeenschap hier. Iedereen zorgt een beetje voor elkaar. Een dag is dan eigenlijk nooit hetzelfde.
Ik vind het heerlijk om naar werk te kunnen lopen want ik woon hier in de buurt. Mijn achtergrond is verzorgende IG en ik heb een extra jaar maatschappelijke zorg gedaan. Ik kon hier meteen beginnen na mijn opleiding. Ik mag hier werken met bewoners op leeftijd maar ook met bewoners die geestelijke problemen hebben. Hier bij Crataegus gaat mijn opleiding gewoon door, je blijft altijd leren.
Als ik binnenkom dan start ik altijd met de overdracht. Wij werken met zelfroosteren, zo geeft iedereen zijn eigen voorkeur aan. Ik ben heel flexibel, bij mij zit er echt geen patroon in de werkweek. Deze week werk ik 2 ochtenden, 2 avonden en 1 slaapdienst.
“Hier bij Crataegus gaat mijn opleiding gewoon door, je blijft altijd leren.”
“Ik luister graag naar ze. Soms praten we over koetjes en kalfjes, soms hebben we een diep gesprek en soms zeggen we niets.”
Een soepele overdracht
Tijdens een ochtenddienst check ik bij de slaapdienst of er in de nacht iets is gebeurd. Ik kijk op de agenda of er afspraken staan voor bewoners, denk dan aan de tandarts of zo. Vervolgens pak ik de medicijnen uit de kast in ons kantoor en noteer alles dat ik uitgeef.
Meestal laat ik bewoners even wakker worden, schreeuw niet meteen ‘kom eruit!’, help eventueel met wassen, steunkousen of medicijnen. Sommigen gaan beneden ontbijten, andere in hun eigen appartement. We hebben geen vast tijdstip voor het ontbijt, wel voor de lunch en het avondeten. Zo spreek ik op een ochtend ongeveer 10 bewoners.
De dagbesteding start om 10 uur. Ik drink dan graag een kop koffie met bewoners in de keuken. Bewoners die dan bijvoorbeeld niet meedoen aan de dagbesteding. Ik luister graag naar ze. Soms praten we over koetjes en kalfjes, soms hebben we een diep gesprek en soms zeggen we niets.
Tussentijds rapporteer ik, en pak mijn momentjes met de bewoners. Dat doet iedereen hier op een andere manier. We hebben eigenlijk een beetje een thuiszorgbeleid. Sommige mensen hebben helemaal geen hulp nodig. Niet iedereen heeft hier een zorg indicatie.
De dag vliegt voorbij
Lunchen doen we altijd samen in de gemeenschappelijke keuken. Dan komen alle verhalen van de ochtend los. Sommige bewoners gaan wel eens naar de bingo, hun gezicht vertelt mij alles. Een blij gezicht zegt me dat ze graag de prijzen laten zien, en een vermoeid gezicht, ja je voelt het al aan, dat is wanneer ze minder geluk hadden, dan was het hun dag niet.
In de middag maken we regelmatig een wandeling met een groepje, leggen we sommigen op bed voor een middagdutje en bij anderen brengen we iets te drinken op hun appartement. Er is altijd tijd voor een gezellig praatje. Familie en vrienden komen langs op de appartementen of in de keuken beneden. Er zijn geen vaste tijden voor bezoek ofzo.
Ouderen en jongeren mixen vaak vanzelf. Hier zoeken de ouderen de jongeren op vanwege de diverse praatjes. Ze voeden elkaar steeds met hun beelden, hoe was het vroeger en hoe gaat het nu. Zo krijg je veel diversiteit aan denkbeelden. En dan zie ik vaak de jongeren even een kop theezetten voor de ouderen.
Een avonddienst draaien we meestal met zijn tweeën. Om half vier komen veel jongeren weer terug van werk. Die verhalen komen dan los.
“Je maakt mensen vaak blij met kleine dingen.”
“Ik vind een dag werken bij Crataegus onvergelijkbaar met mijn ervaringen in een verpleeg- of verzorgingshuis.
We staan samen midden in Dorst, echt onze community.”
Luisteren is heel belangijk
Een bewoner kwam voor het avondeten vaak al in de keukenruimte zitten. Ik zag dat ze wat onrustig was. Toen vroeg ik haar om mij even te helpen met het maken van een smoothie. Ik zag meteen dat ze tot rust kwam. Door mee te helpen en daarvan opvrolijkte. Het klinkt zo simpel maar soms help je door iemand even uit de situatie te halen. Je maakt mensen vaak blij met kleine dingen.
De zorgondersteuners dekken vervolgens de tafel voor het avond eten. De kok komt binnen en kookt voor een groep van 20 bewoners. Er is vaak hulp van anderen die wel willen snijden of voorbereiden. En wij eten gezellig mee. Altijd drie gangen -;). Sommige bewoners eten liever op hun appartement en die breng ik dan een maaltijdbox.
Na het eten gaat ieder zijn eigen weg, rond zeven uur drinken we samen koffie en komen er soms spelletjes op tafel of trekken bewoners zich terug.
Een van de mooie dingen vind ik als iemand uit zijn depressie probeert te komen. Daarbij helpen maakt mijn dag. Veel bewoners hier zijn wel dankbaar. Elke dag heb ik wel een momentje waarvan ik denk, dat was een glimlach-moment. Ik vind een dag werken bij Crataegus onvergelijkbaar met mijn ervaringen in een verpleeg- of verzorgingshuis. We staan samen midden in Dorst, echt onze community.
In gesprek met medewerkers
en bewoners. Hoe ervaren zij Crataegus? Lees het hier:
Socials
Kom met ons in contact via social media, we laten graag zien hoe het leven bij Crataegus is.
Documentatie
Om volledige transparantie te bieden publiceren wij hier jaarlijks onze kwaliteitsverslagen of inspectie rapporten:
Inspectie VWS 2022: Download in PDF
Kwaliteitsverslag 2023: Download in PDF
Kwaliteitsverslag 2022: Download in PDF
Kwaliteitsverslag 2021: Download in PDF
Contact
Pastinaak 2 4849 CS Dorst
Kantoor: Baarschotsestraat 22 4849 BL Dorst
Telefoon: 085 401 8300
E-mail: info@cwzdorst.nl
KVK 66374812 | AGB-code 73736593
